Στις 4-11-2023 ο Πολιτιστικός Φυσιολατρικός Σύλλογος Δροσιάς πραγματοποίησε την φθινοπωρινή εκδρομή του. Αρχικός προορισμός ήταν η γιορτή κάστανου στα Άνω Δολιανά, αλλά μία ατυχής συγκυρία (ξέσπασμα πυρκαγιάς τα ξημερώματα της 4-11-2023 στο χωριό Δολιανά) άλλαξε τα σχέδια και τον προορισμό της εκδρομής, η οποία κατέληξε στα χωριά Βαμβακού και Καρυές Λακωνίας, ενώ κατά την επιστροφή έγινε η προγραμματισμένη στάση στην Τρίπολη για να απολαύσουμε τον απογευματινό καφέ μας σε έναν ξεχωριστό κοσμοπολίτικο και φινετσάτο χώρο “Το μεγάλο καφενείο”.
Λίγα λόγια για τη Βαμβακού: Πρόκειται για ένα μικρό χωριό στη δυτική πλευρά του Πάρνωνα, Β.Α. της Σπάρτης, και αποτελεί την καλύτερη απόδειξη πως, όταν υπάρχουν άνθρωποι μ’ αγάπη, πάθος, πείσμα και μεράκι, τότε ένας μισοξεχασμένος ορεινός οικισμός – με κατοίκους που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού – μπορεί να εξελιχθεί σε must προορισμό εναλλακτικού τουρισμού στην Πελοπόννησο και όχι μόνο. Το φιλόδοξο σχέδιο να δώσουν και πάλι ζωή στη Βαμβακού ανήκει σε μια ομάδα νέων ανθρώπων – με καταγωγή από το χωριό – και στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). «Η Αναβίωση της Βαμβακούς» (Vamvakou Revival) ονομάζεται το φιλόδοξο project που υλοποιεί από το 2018 η ομώνυμη Κοιν.Σ.Επ., δημιουργώντας υποδομές, δράσεις κι εκδηλώσεις. Στην κεντρική πλατεία του χωριού με τα αιωνόβια πλατάνια ξεχωρίζει η τρισυπόστατη εκκλησία του χωριού που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, τον Άγιο Χαράλαμπο και την Αγία Παρασκευή. Στον περίβολό της ορθώνεται ο ανδριάντας του Θεοδώρητου Β’, επισκόπου Βρεσθένης, καθώς και οι προτομές του Σπύρου και Σταύρου Νιάρχου, οι οποίοι έχουν καταγωγή από το χωριό αυτό και ευεργέτησαν τη Βαμβακού.
Λίγα λόγια για τις Καρυές: Είναι οικισμός του νομού Λακωνίας, χτισμένος στις δυτικές πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 950 μέτρων΄και διοικητικά ανήκουν στο Δήμο Σπάρτης. Βρίσκονται στην θέση της ομώνυμης αρχαίας πόλης στην οποία οφείλουν το όνομά τους οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου. Ο οικισμός μέχρι το 1930 ονομαζόταν Αράχωβα, οπότε μετονομάστηκε σε Καρυές από το όνομα της αρχαίας πόλης που βρισκόταν στην περιοχή. Κατά τον μεσαίωνα στην ερημωμένη περιοχή εγκαταστάθηκαν Σλάβοι, οι οποίοι ίδρυσαν νέο οικισμό που τον ονόμασαν Αράχοβα. Η Αράχοβα συμμετείχε στην επανάσταση του 1821 και καταστράφηκε το 1826 από τον στρατό του Ιμπραήμ. Για δεύτερη φορά καταστράφηκε το 1943 κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Στην πόλη γιορτάζονταν τα Καρυάτεια προς τιμή της θεάς Αρτέμιδος, κατά τη διάρκεια των οποίων νεαρές κοπέλες χόρευαν γύρω από το άγαλμα της θεάς. Ο Παυσανίας, που πέρασε από την πόλη τον 2ο αιώνα μ.Χ., αναφέρει πως η περιοχή ήταν αφιερωμένη στην Άρτεμη και στις Νύμφες και έστεκε εκεί άγαλμα της Καρυάτιδας Αρτέμιδος, ενώ κάθε χρόνο οι παρθένες των Λακεδαιμονίων έστηναν χορό. Με τις νεαρές κοπέλες της περιοχής που συμμετείχαν στα Καρυάτεια, σχετίστηκαν μεταγενέστερα τα γυναικεία αγάλματα των αρχαιοελληνικών ναών που αντικαθιστούσαν κίονες, τα οποία αναφέρονταν πλέον ως Καρυάτιδες. Γνωστότερες Καρυάτιδες είναι οι Καρυάτιδες της Ακρόπολης της Αθήνας που σώζονται σήμερα. Στις Καρυές δεσπόζει πάνω στην αρχαία ακρόπολη το μνημείο των Καρυάτιδων, που αποτελεί αντίγραφο του τμήματος του αρχαίου Ναού του Ερέχθειου στην Ακρόπολη των Αθηνών. Εγκαινιάστηκε το 1983 με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Απανταχού Καρυατών και με τη δαπάνη πολλών δωρητών. Άλλο αξιοθέατο των Καρυών είναι οι τέσσερις γνωστοί ως Υπεραιωνόβιοι Πλάτανοι του Μενελάου, που βρίσκονται στο προαύλιο του Ιερού Ναού. Η ηλικία τους δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια, αλλά σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία τα είχε φυτέψει ο Μενέλαος περί το 1100 π.Χ. και για αυτό το λόγο έχουν πάρει την ονομασία αυτή. Χαρακτηριστικό των δέντρων είναι ότι έχουν οι κορμοί τους έχουν κουφώσει σε βαθμό που μπορούν να μπει μέσα στον κορμό άνθρωπος και να αναρριχηθεί άνετα σε ψηλότερα σημεία των δέντρων.
Λίγα λόγια για “Το μεγάλο καφενείο”: To Ιστορικό Καφέ «Μεγάλο Καφενείο» στην Τρίπολη Αρκαδίας λειτουργεί από το 1840 και ήταν το αγαπημένο της αριστοκρατίας. Εκεί σύχναζαν γιατροί, δικηγόροι και μεγαλέμποροι, αλλά και άτομα κάθε κοινωνικής τάξης. Στο χώρο έχουν διατηρηθεί ατόφια αντικείμενα, όπως είναι οι τεράστιοι καθρέπτες με τις σκαλιστές κορνίζες, τα οβάλ τραπεζάκια και οι καναπέδες. Τα έπιπλα αυτά είχαν ερθεί στο Καφέ απο την Βιέννη, από το εργοστάσιο, του κατασκευαστή Μίκαελ Τόνετ (1796 – 1871). Η ονομασία του χώρου εμπεριέχει και τη λέξη «μουσείο», διότι ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα παραπάνω αντικείμενα, τα οποία έχουν ανεκτίμητη ιστορική αξία, να δει όπλα της Επανάστασης του 1821, τα οποία βρίσκονται σε ειδική προθήκη και να ενημερωθεί για την ιστορία του χώρου και της πόλης. Από το χώρο έχουν περάσει πάρα πολλές προσωπικότητες της πολιτικής, των τεχνών, του αθλητισμού και της δημοσιογραφίας.
