Στις 10,11,12,13 και 17,18,19,20 Μαρτίου 2023 η θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Φυσιολατρικού Συλλόγου Δροσιάς, που ονομάζεται πλέον “ΑΥΛΑΙΑ ΔΡΟΣΙΑΣ”, παρουσίασε τον “ΦΙΛΑΡΓΥΡΟ”, του Μολιέρου, ένα κλασσικό έργο, αλλά επίκαιρο, καθώς το 2022 συμπληρώθηκαν 400 χρόνια από τη γέννησή του. Η παράσταση μεταφέρει τον θεατή στον 17ο αιώνα και στα ανθρώπινα πάθη, ειδωμένα όμως από την κωμική τους πλευρά. Ένας δεκατετραμελής θίασος επιλεγμένων ερασιτεχνών ηθοποιών, με τον Δημήτρη Βάτσο στον ρόλο του Φιλάργυρου, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους υπό την σκηνοθεσία της Έλντας Φλέγκα και όλες οι παραστάσεις σημείωσαν τεράστια επιτυχία και δέχτηκαν διθυραμβικές κριτικές.
Σας αφήνουμε να απολαύσετε μία από αυτές, του εξαίρετου συντοπίτη Νίκου Δακορώνια:
Είδαμε το «ΦΙΛΑΡΓΥΡΟ» (L’Avare) του Μολιέρου (Jean-Baptiste Poquelin) και σας το συνιστάμε ανεπιφύλακτα!
Περιγραφή και σχολιασμός της θεατρικής παράστασης
H θεατρική σκηνή «ΑΥΛΑΙΑ ΔΡΟΣΙΑΣ» παρουσιάζει στο Θέατρο Πολιτιστικού Κέντρου Κρυονερίου (που γεμίζει τις ημέρες των παραστάσεων με κόσμο και κύματα γέλιου), ένα έργο από τα καλύτερα της κλασσικής λογοτεχνίας, το «ΦΙΛΑΡΓΥΡΟ» του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία της καλής φίλης και καταξιωμένης σκηνοθέτιδας κυρίας Έλντας Φλέγκα.
Η πηγή έμπνευσης του Μολιέρου του ιδιοφυούς Γάλλου συγγραφέα, «με τον άρτιο οπλισμό σε πείρα ζωής και σε πείρα σκηνής» όπως έγραφε ο Άγγελος Τερζάκης το 1959, ήταν η λατινική κωμωδία «Η χύτρα με το χρυσάφι» (Aulularia) του Τίτου Μάκκιου Πλαύτου και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Palais Royal στο Παρίσι, στις 9 Σεπτεμβρίου 1668.
Ο «ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ» είναι μία εκπληκτική κωμωδία καταστάσεων με σαφές μήνυμα κατά της απληστίας και του εγωισμού που βγαίνει αβίαστα μέσα από απρόοπτα κωμικές καταστάσεις, ενώ παράλληλα εξαίρει την δύναμη της αγάπης, της αλήθειας, της καλοσύνης και εξυμνεί την αξία της οικογένειας.
Είναι ένα έργο διαχρονικό, διασκεδαστικό, πάντα επίκαιρο γεμάτο περιπέτεια, δράση, σπουδαία συναισθήματα, έντονα αληθινές καταστάσεις και κωμικές σκηνές.
Λίγα λόγια για το έργο που εκτυλίσσεται στο Παρίσι στο σπίτι του κυρίου Αρπαγκόν (λατινικό harpago, που σημαίνει γάντζος ή αρπάγη).
Ο κύριος Αρπαγκόν (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΤΣΟΣ) είναι ένα love-to-hate άτομο πολύ πλούσιο ιδιαίτερα φιλοχρήματο, καχύποπτο που δεν εμπιστεύεται κανέναν, που υποψιάζεται τους πάντες και που πιστεύει πως όλοι έχουν βάλει ως μοναδικό σκοπό στη ζωή τους να τον «κλέψουν».
Ένα άτομο που αντλεί την μοναδική του ευχαρίστηση καταμετρώντας τις λίρες του και βλέποντας την περιουσία του να πολλαπλασιάζεται σε βάρος των ανθρώπων που εκμεταλλεύεται, Ευχαρίστηση ακόμη αισθάνεται για τους κερδοφόρους γάμους που σχεδιάζει για τα παιδιά του, τον Κλεάνθη (Γιώργος Βενάρδος) και τη Λίζα (Stella Zenetou-Στέλα Ζενέτου), χωρίς να υπολογίζει τις δικές τους επιθυμίες. Όταν, όμως, αποφασίζει να παντρευτεί την όμορφη Μαριάννα (Μαρίζα Βαλαή) που είναι ερωτευμένη με τον γιο του, τα πράγματα περιπλέκονται κι η όλη του η συμπεριφορά δημιουργεί συγκρούσεις εξαιρετικά κωμικές, με την οικογένεια του, τα παιδιά του και τους γύρω του.
Βέβαια, ο κύριος Αρπαγκόν δεν περνάει καθόλου καλά, βασανίζεται καθημερινά από την εμμονή, από τον νοσηρό φόβο ότι θα χάσει τα «λεφτάκια» του και δεν μπορεί να χαρεί ό,τι καλό κι αν συμβαίνει στη ζωή του.
Η αγαπητή σε όλους μας κυρία Έλντα Φλέγκα (Έλντα Φλέγκα) υπογράφει μια σκηνοθεσία που διακριτικά έλαβε υπ’ όψιν της τους κανόνες της εκπαιδευτικής διαπαιδαγώγησης και σεβάστηκε μια αληθινή σκηνοθετική γραμμή.
Πρόκειται για μια διασκευή καθώς έχουν προστεθεί αρκετά χαριτωμένα ευρήματα, όπως για παράδειγμα η «αλληλεπίδραση» που λειτουργεί και ως ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στους χαρακτήρες και στο κοινό, όντας άλλοτε «έμπιστοι φίλοι» κι άλλοτε «ύποπτοι υποψήφιοι κλέφτες» του σπαγγοραμένου κυρίου Αρπαγκόν.
Διακριτά ευρήματα υπάρχουν και μέσα στο κείμενο που μεγαλώνουν την αμεσότητα και αυξάνουν τις κωμικές νότες, δημιουργώντας λεκτικά, ή κινησιολογικά μοτίβα σε χαρακτήρες, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους ταλαντούχους (επαγγελματίες πλέον) ηθοποιούς της «ΑΥΛΑΙΑ ΔΡΟΣΙΑΣ» να ερμηνεύσουν τους ρόλους τους με μια γραφικότητα και θεατρική επάρκεια που τους ξεχωρίζει ως σκηνικές περσόνες.
Ειδικά για τους άντρες της παράστασης, πρώτος και καλλίτερος ο Δημήτρης Βάτσος που στο ρόλο του κυρίου Αρπαγκόν, δεν δίστασε να «τσαλακώσει» πιο πολύ από ποτέ την εικόνα του για να μπει στο ύφος και στο σώμα αυτού του στριφνού, αστείου θεατρικού ήρωα.
Διαπιστώσαμε ότι κατάφερε να ξεφύγει από την μανιέρα του και κυριολεκτικά να «πρωταγωνιστήσει», καθόλη τη διάρκεια της παράστασης σ’ ένα αληθινά δυνατό θίασο.
Άκρως απολαυστικός ο Γιώργος Βενάρδος στο περίεργο κράμα αποφασιστικότητας και αφέλειας του Κλεάνθη, γιου του Αρπαγκόν.
Ξεχωριστή επίσης, η ερμηνεία του Άλκη Παντόπουλου (Βαλέριος) που υποστήριξε με πειστικότητα και μπρίο το ρόλο του ως ερωτευμένος και διπρόσωπος αριστοκρατικός υπηρέτης.
Με ενέργεια και κέφι παίζουν και οι γυναίκες όπως η Στέλλα Ζενέτου στο ρόλο της ερωτοχτυπημένης Λίζας, λιγάκι χαζούλας κόρης του Αρπαγκόν, η Μαρίζα Βαλαή στον ρόλο της Μαριάννας, μήλο της έριδος ανάμεσα σε πατέρα και γιο και η Λαμπρινή Μήλα (Λαμπρινή Μήλα) στο ρόλο της μοναδικής υπηρέτριας Σα·ί·τα που όμως δεν μπορεί να καταλάβει τους λόγους της τσιγκουνιάς του κυρίου της που εξαιτίας της δυστυχεί η οικογένεια του και επιδιώκει να τον τιμωρήσει.
Τέλος, μικρή αλλά αξιομνημόνευτη η ερμηνεία του Άρη Μανουρά που μέσα σε ένα 7ωρο κατόρθωσε να μάθει & να ερμηνεύσει ικανοποιητικά τον χαρακτηριστικό και καταλυτικό στη λύση της υπόθεσης του έργου, ρόλο του Ανσέλμ.
Την παράσταση κλέβει η Μαργαρίτα Λήτου που χειρίζεται τόσο αξιοθαύμαστα την κωμωδία, όσο η Φροσύνη της τον εγωϊσμό του Αρπαγκόν. Η σκηνική παρουσία της με τον Δημήτρη Βάτσο είναι μακράν η απολαυστικότερη στιγμή της παράστασης.
Η αλήθεια είναι πως το συμφιλιωτικό φινάλε, χωρίς καμμιά «τιμωρία», υπονομεύει λίγο την φαρσική εντύπωση του έργου γι’ αυτό το μοντέλο ζωής ανθρώπου!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ αξίζουν και στους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης:
- Αγραφιώτης Κώστας (μεσίτης)
- Ιμιριάν Αγκόπ (αστυνόμος)
- Λασκαράτου Ιωάννα (Τέτα-υπηρέτρια)
- Λινάρδος Πάνος (Ιάκωβος-αμαξάς)
- Μερόντη Κατερίνα (Ιαβέτη-μαγείρισσα)
- Νησιώτη Ξένια (Δωρίνα-υπηρέτρια)
- Μουσική επιμέλεια: Έλντα Φλέγκα-Λαμπρινή Μήλα
- Ηχοφωτιστική κάλυψη: Θανάσης Ντούλας
- Φωτογραφία-αφίσα-πρόγραμμα: Δημήτρης Κοζακλής
- Διεύθυνση παραγωγής: Λαμπρινή Μήλα
Επίσης, μας εντυπωσίασαν τα σκηνικά και γι’ αυτό θα συγχαρούμε ξεχωριστά την κυρία Νάσι Δρακάκη – Κοζακλή, τις υπεύθυνες σκηνής κυρίες Δώρα Πωλαναγνωστάκη, Νίκη Ματαλιωτάκη και για την παραχώρηση επίπλων την κυρία Κατερίνα Μπρίς.
Τα καταπληκτικά κοστούμια εποχής διαλέχτηκαν από το “ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ” ΚΩΝΣΤΑ Γ. & ΣΙΑ ΟΕ”.
Την παράσταση τίμησαν με την παρουσία τους: Ο Δήμαρχος Διονύσου Γιάννης Καλαφατέλης, οι Αντιδήμαρχοι Γεωργία Κριεμάδη, Παναγής Λουκάτος, Γιάννης Φωτάκης, Γιούλα Λακαφώση, Σοφία Κατσίγιαννη, οι δημοτικοί σύμβουλοι Κωστής Κουριδάκης, Νίκος Καρυστινός, Άγγελος Κατσιακίδης, Κατερίνα Μαϊχόσογλου, Μανώλης Γαρεφαλάκης, Γιώτα Μυλωνά, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Δροσιάς Χρήστος Ποτίδης, ο τοπικός σύμβουλος Άνοιξης και υπεύθυνος θεατρικών Γιώργος Κομνηνάκης, η σκηνοθέτης της θεατρικής ομάδας της Δημοτικής βιβλιοθήκης Διονύσου Αφροδίτη Σφαιροπούλου, η τοπική σύμβουλος Δροσιάς Ιωάννα Κορνάρου, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Κρυονερίου Ηρακλής Χιώτης, ο τοπικός σύμβουλος Δ.Ε. Διονύσου Κώστας Μπομπής, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Διονύσου Νεκτάριος Πλίτσης, η Πρόεδρος της ΔΗΜΤΟ Διονύσου Ρένια Νικολοπούλου, η υποψήφια βουλευτής Ανατ. Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ Μυρτώ Κοροβέση, οι Πρόεδροι τοπικών συλλόγων κα Καραβατά, κ. Χατζηχρηστίδης, κα Παναγοπούλου και κα Πατέλη καθώς και μέλη του ΔΣ των Ρόταρυ Διονύσου, και πλήθος κόσμου.